Yarın Bir Martı Teselli Ederdi De

İnsanı yalnızlaştıran kelimeler. Kendine yakınlaşmak yalnızlaşmak. Kendi hayat dilini pekiştirmek sürekli içinle konuşmak. Yazmak tek başına yapılan bir eylem. Seni sende bulmasını istediğin kızlar oldu. Sana yakınlaşmalarındaki temkinlilikte anladın ki aradığın tutku yoktu ölçüyü kaçırmayan sözlerinde. Dokunmak istedin, bir öykü için fırsat bulmak. Çekip gitmek de istedin bu güzelim topraklardan, kendini başka kültürlerde aramak ama kararlı olup da bırakamadın yaşanmışın yükünü ve sorumluluğunu. Hep uzakta olduğunu hissettin. En değerli bildiğin dostun da dinlediği müziklerde senden uzaklaştı sana yakınlığında. En zoru da nedenlerini biliyor olmak ya da bildiğini sanmak. Kredi tekliflerini yapacaktım ama içimden gelmedi rakamlara boğulmak. Belki de zamanı dışarı çıkmanın. Birçok kişi yalnızlığın kendi tercihin dedi. Yazmış olduğun yazıda kendimi gördüm. Ben hep yazdığım yalnızlığımın dilinden de anlamıyorum, belki de kendimi bile duyamıyorum. Bir haritam var yaşayarak çizdiğim. Ayaklarım döneceğini biliyor gecelerin kaldığı eve. Yuvam diyemiyorum nedense. Ait olmak istedim özgürce. Uzaklığı gözlerde yaşamak zordur bilirim. Yakının bu kadar uzak olabilmesi acıdır. Akışa direnmemeli, sürüklenirim belki de elimden birinin tutuşuna. Yakalanıp çekilirim belki de kelimelerimden içten bir kucaklanışta. Hayat çok kısa olsa da hayal kırıklıklarından da uzun. Yarın bir martı teselli ederdi beni ama şube arabasıyla gelmiştim. Telefonumun sessizliğinde kendimi duyuyorum. Aşk iki yüreğin karşılıklı can atması, birbirine sarılıp da yalancı bir sonsuzlukta yatması.