Birisi Girdi Mi Sessizliğine?

Yarın yoktu aynaları dolaşan anda. Yarın yoktu aslında umutta. Anı düşüncelerle boğuşturan geçmiş olsun diyordu içinde hastalanmış geleceğe. Mutsuz da değildim. Karşılanıyordum, karşılıyordum. İçime düşenden mi kurtrmaya çalışıyordum zihnimi? Bir şarkıya teslim olmuş ne varsa duygular içerir benden. Adımız vardır. Yalnızlıklarımızdan daha seslidir her buluşma. Her konuşma vakit geçirir yaşananda. Odamdaydım, Jesse Cook’un Cancion Triste parçasını dinliyordum. Gül Abla mutfağı temizlerken, babam da dolanıyor olmalıydı evin içinde. Bir hikaye sana yabancı olan. Bir hikaye beni gecelerimde karşılayan, gündüzlerime uğurlayan. Özlem bir martıdır denizine usulca sokulan. Bir çığlığın yalnızlığı olduğunda ufuk, uzak değişir yakını sahillerle. Bir vapurun hareket edişi gibisin hayal edişimde. Gerçek de yaşlanıyor onu gerçek sananla. Gerçek de kadehlerde, gerçek de mum ışıklarında. Gerçek penceresine gelende göğü yakalayanda. Saatleri dolaştım seninle. Darmadağınıktı geçiveren zaman. Toparlamaya çalıştım hissettiklerimi. Babam odamın kapısını açtı, hani sen temizlik yapıyordun, salondaki çantaları boşalt da yerlerine koyalım, Orçun’un istediği fotoğrafları kopyala hadi seslenişinde düşüncelerimden içeri girivermişti. Ben de sen farklı duygularda iken girivermemiş miydim ansızın dünyana. Sevmek rahatsız edici olduğunda susmayı bilemeyişler masum aslında. Ayrı düşmüş gerçeklerin de sonu değil. İçinden geleni yaşadın, hata ettim düşüncesinde yargılama kendini. Yine aynı hataları yapardın. Aynalar seni sana sevdirdi mi? Omzunun çıplaklığı bir el aradı mı? İzledin mi seni almaya gelmiş yansımayı? Birisi girdi mi sessizliğine? Benimseyebildin mi? Heyecan duydun mu attaya gidecekmiş hissindeki, gözleri ışıldayıveren bir bebek gibi. Kalbin çarpıverdi mi hızlıca? Babam yine dalıverdi duygularıma hadi cam sil al gel diyerek. Hep birileri seslenmiyor mu? Dinlemek, duymak oyun. Söz sahne. Aşk sahne. Gidişinden fazlası yalnızlık.