İçim Sendeki Suskunluğum

Bakmak yeterdi yalnızlığıma. Bakmak ve sessizleşmek yeterdi. Boğazın sularına bakar gibi bakmak yeterdi gözlerine. Bir kez bakmış olmak yeterdi anımsamalarıma. Bir kez hatırlamış olmak yeterdi seni özlememe. Bana bir kez sarılmış olman yeterdi sensizliğime. Bir masa ayırttım düşlerde. İki kadeh gibi baş başaydık. Biraz ay ışığı vursun istedim denize, biraz da hayranlık kattım her suskunluğa. Mum ışıkları titrerken, içimin ürperdiğini gizledim senden. İçime kavuşmuşum. İçim kelimelerim değil. İçim sendeki suskunluğum. İçim avcundaki elim. İçim saçlarındaki yüzüm. Bakmak yeterdi hüzünlenmeme. Gece kaynıyor, ırmak olmuş insanlar ve arabalar. Durmak yeterdi kollarında. Durmak ve gözlerine bakmak yeterdi. Bir şarkı duyup da tebessüm etmek yeterdi. Damarımdaki kan gibi dolaşacağım hayatı. Nefesimdeki can gibi değerli yaşayacağım yakınlığını. Susmanın da bir akışı var. Susmamın kıymetisin. Bana susmayı öğrettin. Susmak yaşamın güzelliklerini dinlemek. Susmak yağmurun sesini duymak. Susmak içime kapanıklık değil, susmak içimdeki okyanusa cesaretle açılmak. Gecenin ışıltısı için susuyorum. Geçen vapurlar, geçen zaman için susuyorum. Bana sarılışın için susuyorum. Sessizliğimi duymuyor olamazsın. Sessizliğim İstanbul, sessizliğim İzmir, sessizliğim küçük, hayran bir çocuk. Sessizliğim içime karıştırdığım sokaklar. Sessizliğim yapraklarını dökmüş ağaçlar. Sessizliğim bir arada oluşların sırrı. Güzel kokan bir yalnızlık sessizliğim. Bir martı görmüş sabah. Bir gün batımını izlemiş kayboluş sessizlik. Gözlerimde rastlayabildiğin kadarıyla beni seviyorsun. Ben de sana rastlamaya alıştım. Seni arar oluşumun sessizliğinde yaşadığım şehirler bir başka. Uyanmak da, uykuya dalmak da bir başka. Sana iyi geceler demeden kapanmıyor gözlerim. Sessizliğimde Galata Kulesi. Sessizliğimde çatıların kovalamacası. Sessizliğimde Haliç. Kollarımı açışım ibadetim. Kimsenin Tanrısında yok gözüm. Vicdanım inancım. Şefkatim masumiyetim. Direncim tövbem. Sessizliğimde temizleniyorum. Sessizliğimde yaşıyorum. Biliyorum sessizliğimi konuşturamıyorsun. Biliyorum bu seni üzüyor. Sessziliğimden payına kalbim düştü. O seni yaşadıkça sessiz değil. Göğsüme başını yaslayacak mısın? Her şeye rağmen benimle sessizliğimde uyanacak mısın? Mutlu olabilecek misin İzmirimde, İstanbulumda? Benden önce güzel bir sokağı yakalayacak mısın, akıp giden gecede? Sana yetişmeme izin verecek misin kaçıp giden zamanda? Bir banka oturup da, beni hatırlayacak mısın sonbaharı yaşayan, aşkla yanıp tutuşmuş ağaçlarla kaplı bir parkta? Dökülmüş yapraklara bakarken teşekkür edecek misin geçen yıllara? Pişmanlığın olmayacağıma emin misin? Sessizliğime güvenebilir misin? Zihninde sorularını cevapsız bırakabilir misin? Cevapsız bir masada, kızarmış birer balığın lezzetle uzandığı tabaklara sessiz bir duayla sokulup da, şükredebilir misin sessizce? Kendimi hayatın içine bıraktığımda, bir manava rastladım. Seninle beraber seçtim domatesi, biberi, seninle seçtim elmayı, portakalı. Seninle doldurdum sessizliğimi. Seninle yol aldım. Sen de hayallerinde bir markete girdin mi? Köşeyi dönüveren taksi gibi yoluna çıkayım istedin mi?