Bol Şans

Geçmişiyle iyi geçinen adamın, yaşadığı anla da başı hiç derde girmiyordu. Bu tip insanlara vurdumduymaz demek haksızlık değil miydi? Hayatı iyi karşılamak, çatıp gelen zamanı iyi ağırlamak sanatında ustalaşmış bu insanlara gıpta ettiğimizden mi kendimizi sorumluluk sahibi imtiyazlı bireyler olarak görüyorduk. İnsanın bin bir hali var. Bin bir hal savaşçısının yorgunluğuyla adının Don Kişot olduğunu mu sanıyorsun? Haklılara mı saldırıyor düşüncelerin? Ben de bir zamanlar düşüncelerime esirdim. Geçmişe daha sık uğrardım. Artık kendimi ana kaptırdım. Bazen yaşamım kontrolümden çıkmış gibi hissederim. Bazen bilinçsizce akışa teslim olurum. Bazen gözlerimi kapamak, sonsuzluğu benimle baş başa bırakır. İşte o anın sevgilisi olduğumda, hissederim ki içim şefkatli. Sessizliğin uçsuz bucaksız gibi görünen, karanlık bir deniz yüzeyi gibi sokulduğu anda hissderim ki, içim sürükleyici. İşte o anın adamı olduğumda ayaklarımın yere basışında yükselen bir mutluluk ağacı olurum. Kollarımı dallandırır, gökyüzümü okşarım. Baharla affolmuş ve açmış çiçekler gibi sarsak dünyayı. Kim zalim olmayı tercih eder ki? En zoru kendi zulmünden kurtulmaktır. Bazen başkalarının hayatımdaki dozunu kaçırabilirim. Yalnızlık ilacım beni iyileştirir. Yalnızlık miadı olan bir ayrılık, dozunda ve yeterince. Yalnızlık sonsuzluğumun adresi. Hiç de bencilce değil. Olup biten harmanlanacak. Söz hasatında kendine biçtiklerini armağan edeceksin. Sevildiğin hissin seni hiç bırakmasın. Etrafına baktığında yaşamın tüm güzelliği sana dönüyormuş gibi gelmiyor mu? Hepimiz şanslı doğduk.

Sevgili yalnızlık seni hiç unutmadım.

Sonuna Kavuşamamak Sonsuzluk

Çıplaklığına tutundum. Yönden azat olmuş bir sonsuzlukta, omzunda süzülmenin kısa keyfini süren dingin bir yaprak gibiydim. Varabileceğim noktadan bağımsız, hislerimin kucakladığı yol alışın hazinelerini izlerken, düşüşün kopuş olduğunu, sonun sonsuzluğun yolcusuna ait olmadığını anlıyordum. Sadece bir başlangıcım vardı, o da sonumdu. Kimse sonunu göremeyecek. Gördüğün sonlardan öğrendin acıları. Gördüğün sonlardan öğrendin korkmayı. Gördüğün sonlardan sığındın yaşamaya. İyi ki sevildim, iyi ki seviliyorum. İyi ki kıyısındayım içimin. Ne yetişmeye, ne de yetiştirmeye çalışıyorum. Sessiz, derin, uçsuz bucaksız sıcaklığındayım. Gizlendiğimiz şarkılarlayız. Paylaşılan anların sırdaşı olmak mutluluk verici. Bir aradalığımızda gördüğümüz kaç kişiyi hatırlıyoruz?