Düşünce, İçime Bir Kız Düşünce!

Yenik düştüğümü itiraf eden bakışlarımda güçsüzüm. Masum bir gözlerini kaçırış kelimelerimin acizliği. Anlatamıyorsam, boşuna içimin sayıklamalarından senin için derlediklerim. Gülümsemene baka kalmış isem, bir fotoğrafta içime işlenişlerin, dokunuşların, derinlerim içinden çıkamadığım seni arayışlarım. Uzaklar senin, yakın benim gözlerim. Omzum senden dinlemek istiyor saçlarının fısıldamalarını. Bir nefes kadar sokul istiyorum hayatıma. Boynumda dolaşırken, kopar beni andan. Günışığının davet ettiği bir çiçek gibi açıl sabahlarıma. Doyamayayım seni uyandıran günlere. Elini uzatışına teslim olayım, teşekkür edeyim seninle uyanışlarıma. Saçlarını izleyeyim, seni kıskanırcasına sarışlarında. Tenin zaman olsun sonsuzlukla beni sürekli kandıran. Gözlerimi kapadığımda, içime dayanan şehirlere, denizlere, göğe delicesine seni anlatan geceye şükredeyim. Kendimi bırakabileyim beni kucaklayana. Düşebileyim senin beni sürükleyişlerine. Bu kovalama çocuksu bir heyecan olsun yüreğimde. Yeter ki sen beni kaçır uzaklarına. Beni bende bırakma. Ölüme yakın insanların fotoğraf albümüdür geçmiş. Yarınlarımda ne olur en azından birkaç hatırlanmaya değer kareme katıl. Korkularım sessizliğim. Büyüyoruz içimizde. Canlanıveriyoruz çiğ tanesinin ıslaklığının heyecanına kapılmış çiçek gibi. Tutamıyoruz küçük mutlulukları, can atışlarımızda. Cesaretleniveriyoruz yola çıkışlarda, yol uzadıkça hayal kurmalar günleri eklerken, düşüncelerde buluşuyoruz. Bir tutku kaplar ya sana yığılanı. Bir şehre sığmazsın o zaman. Gelip geçene dolarsın. Akarsın seni savuranda. Ekilirsin zamana. Fışkırırsın hayat olup, seni kutlayan mekanlarda. Bir gemiye biner bakışların, denize açılır. Şehir ışıklarını takıştırır süslenir. Sen sevdiğin için ona herşey yakışır. Bir iltifat değildir onda kutsanan. Bir kendinle karşılaşmadır sevilen. Bir şehri farklı yaşayıştır. Sokakların konuk etmek istediğidir. Bir doğuştur ölüme aldırmayan. Yıllar birikirken kalbe dolan zamandır. Dudaklarını kaçırışındaki çizgilerde kaybolan bir resimdir. Ressamın yırtıp attığı tuvallerdir an, sonsuzlukta kovalanan. Renk yakalanıştır. Kırmızı sıcaktır, turuncu, sarı, mavi içe anlatır durmadan. Ona severcesine dokunur giysisi. Kolyesi boynuna sarılır, göğsünü okşar. Küpeleri sırdaşıdır içinde sakladıklarının. Bense bir düşü takınmış, özlüyorum onu. Bir artı bir gönül benimkisi. Çoktan yerleşti içime. Yaz geliyor. Mavinin haydi gel oynayalım ısrarında siyah beyaz cümleler mantıklı. Duygu denizin yüzeyinde ışığa sataşıyor. Hayata açılırcasına yüzsek birlikte günbatımına. Saçlarını ıslatan Ege’yi tatsam dudaklarında. Bu denizin çocuğu olmanın mutluluğu olsa dibe kendimizi bırakışımız. Bir nefeste çıksak tekrar hayata. Hayatı sevdiren bir oyun arkadaşına ihtiyacım var. Kumsalıma çıplak ayaklarında anlat sessizliği. Bir seni seviyorum deyiş hikayesi benimkisi. Kendimi nasıl tanıtabilirim sana? Adım Erdem Ferit Başkaya. İçine doğduğum bu isimde sen de katıl bana. Keşfin kendisi yeterli değil senin için, varmak istediğinde buluşmanın bedeli özlem. Bir tatlı esinti yanağımda. Bir gözlerimi kapayış seninle doldurduğum. Elimi tutuşun kelimelerimde bırakmak istemediğim. Akşam çökerken sahile, kıyıya yansıyan resimde ışığı gözlerimizde ışıltı yapalım. Deniz ayak izlerini toplarken, biz kumsalı takip edelim el ele. Dağlar farklı tonları denerken üstünde gece öncesi, biz sarılalım birbirimize sıkıca. Ben küçük bir öpücüğe koyayım mücevher yaptığım sevgimi.Sen boynunda aç hayatın değerli dizilişini. İncini sakla içinde, mavi bizimle derinde. Ege’ye kat kokunu bu yaz. Ufka aşkını anlatan kızıllıkta yakalanacak çok an var. Deniz anlatırken çağın içinde kaybolanları, sen beni bırakma. Sen de katıl masal olan zamana. Korkularını yastığıma koy. Adını sakla benim için. Üzülmekse kaderim, hepsi seninle yolculuğum. Kelimelerin ardında bir pırıltı var, denize seni çağıran. Bir kez mantığından çık, aldan zamana.

07/05/2006