Kumsalla Sohbet

Sevgili kumsal, içim ve karanlığımla sendeyim. Hayal kırıklığında da yıldızlar vardır. Çizginin anlamını aradığı kıvrılışlarda göz dinlenirken, hepimiz bir hikayeye çekiliriz. Ağlamaklı olur içimiz Gecenin yalnızlığı kaldırım taşları olur, döner sokak başlarını, arar adımların geçen zamana yetişme çabalarındaki hazineyi. Sevgide bu kadar soru olmalı mı? Benim yorgunluğuma artık kelimelerim de yetişemiyor. Bir denizin heyecanını yaşayan martıda buluyorum uzaklığın kanat çırpışlarına seyirci kalışını. Bir çığlığı şehir yapan düşünceleri içimde ağırlıyorum. Nefes alışlarım bedenimle. Yaşıyorum burukluğu. Yaşıyorum sitem ettiğm, kelimelerimle kurduğum dünyayı. Tenin sessizliği sensizlik iken, senin bana verebileceğin sadece kaygıların var. Zaman beni alıyor farkında mısın? Bir ürperti yaşam olup, insana sokulduğunda hissedilir üşümenin sarsışları. Gece koynuna sızar sana hatırlatırcasına anı. Seninle buluşan gecelerde, benden sadece cevaplar beklemeni anlayamıyorum. Ben yüreğimde kalıyorum. Bir dokunuş kadar yalın ve derin iken sendeki yolculuğum, senin hayatla bitmeyen bir davan var. Gelecek bizleri kandırıyor kelime anlamında, geleceği belirsiz. Zamana bırakıyoruz elbet kendimizi, başka şansımız var mı? Benim de korkularım yok mu sanıyorsun, yatağımda ayaklarının bana değişinin kovuşturmasını istediğim. Sen uyanışlarım değilken, benden beni istiyorsun. Ben saçlarındaki gerçeküstünü koklarken sen beni gerçeğe davet ediyorsun.....

06/05/2006