Gözlerin Ne Der?

Yolculuk başlıyor. Gözlerimi kapadığımda içime konuk olan, bana 13 Nisan’ı hatırlanmaya değer kılan bir kız var. Sahiller gibi uzanıyor doldurulmaya hasret boşluğuma. Bugün gülümsemesinden hiç çıkmak istemedim. Sevilmeyi arıyormuş meğer yüreğim. Biliyorum günışığı o güzel yüzünü çok sevecek. Biliyorum baharın çiçekleri beni kutlamaya gelecekler. Papatyaya artık sadece yalnızlığımı anlatmayacağım. Saçlarında benim için bir koku saklı olmalı. Hayat düşünceyi aşmaya değer. Şairlere kelimeleri dar eden duygu bu değil miydi? Ne sultanlar, hükümdarlar geçti tarihi ama yürek denizi hiç dinmedi. Bir kızı keşfe çıktı yıldızlar. Erişilmezliğinden göğün bir yıldız kaydı, dileğime düştü. İki şehrin hikayesini yazmak kolay olmayacak. Daha şimdiden gecelerim özlüyor gelişini. Onu İstanbul’dan dinlemek istiyorum. Kar gibi örtsün istiyorum Ankara kaplı sokakları. Yolcu kalbinde gerek. El sallayışı o kadar dokundu ki içime. Aradığım mutluluk bu kadar yalın anlatılabilirmiş. Bir ten açmak istedim günlüğüme. Elimi uzatış olmak istedim şakaklarına, bir sarılışta içten kayboluşa itiraz edememek. Yaşamı anlatan omzunda derin bir nefes alış olmak arzusunda doldurdum hayallerimi. Beni alıp götüreceği bir gelecek olmalı. Heyecanı bir gün kapımın bekleyişleri olacak mı? Bir Öykü yazabilir miyiz birlikte? Denizi sevdiren maviye çıkabilir miyiz güneşle uyanan sabahlarda? Bir yudum çay sıcaklığı gibi geçebilir miyiz, düğümlenen boğazımızdan? Sızabilir miyiz içten içe? Gözlerin ne der? Bu gece benim için yer var mı düşüncelerinde? Ben sana bir saray ayırdım.

13/04/2006