Milyarlarca İnsan Gözlerini Kapadığında

Dinlemek isterdim insanlardan göz kapaklarının ardında kabul ettikleri dünyayı. Ben içime döndüğümde, düşüncelerime aldığım, sıradanlıktan kurtardığım küçük sahnelerle avunuyorum hep. Ayakkabılarını çıkartışı, pembe şosetlerinin zaptedemediği ayaklarının çıplak kısmında kot pantolunun heyecanla beklediği teni, onu arayışlarıma kıvrılışı, kollarıma doldurduğu bırakmak istemiyişlerim ile karşılıyorum sessizliğimi. Bu kaçıncı perde gözlerde? Oyuncular unutuldular zaman içinde. Binlerce yıla uzanmış adı tarihe karışmışların da vardı teslim oluşları. Aldırmayışlarının dışındaydı diğerleri. Yüreklerinde kaybolduklarında eminim onlar da gözlerinde keşfediyorlardı dünyayı. Sıcaklığına saklanmış, huzurluyum. Bir an için, sensin içim. Kim bilebilir ki saçlarında kaybolan zihnimi. Bana dönüverdiğinde öyle güzel bir sürprizsin ki. Gözlerimden geçiyorsun milyarlarca insanın esrarı gibi. Heyecanımsın, iyi ki gelmişimlerimsin. Bu dünyayı güzel yapan karşılaşmalardan bir tanesi de bizim. Tatlı bir yokuşu gözleyen otelin yıllara taşınışında hep dinlemek istediğim masal senin.

17.06.2006