İyi Geceler Perşembe

Yalnızlıkla nasıl dalga geçiliyor bana öğretsene. Yorgunluğun sildiği bir gecede sokuluversene sessizliğime. Yıldız bıraksana bakışlarıma. Başımı önüme eğişimde, gözlerimi kapayışımda her an gibi hissetsem geliverecekmiş gibi adımlarını. Geceyarıları nice dile çevrildi. Herkes seni seviyorum diyebilirdi. Güzel bir kadın gibi kararlı yürüdü dakikalar. Anımsayan, anımsananla dertleşti. İçine ayırdın kaygılarını yarına kalmaz diye. Arta kalan kelimeler de bozulur unutulanda. Korkmuş halin yalın ayaktı. Karanlık ayakta dikilmekte oluşunu içine aldı. Seni düşüncelerine saldı. Bir kızı arıyordun. Adı tutsaklıktı. Derin derin nefes alışların seni uyumak isteyişine bıraktı. Sen bir sonsuzluk bulabilirdin öykünden. Avuçların sıcaklığını yaşamla doldurmuş, parmakların kalakalmış hiç yazamayacakcasına. Kelimeler bulunagelmiş ama yazılanı beğenmemiş kendinden geçen. İyi geceler demeliymiş Perşembe'ye. Yarın uyanmak kolay değilmiş. Direniş kırılmış sözde. Teslim oluş isyankarlığın yatıştırılmış sağduyusuymuş. Varanlar haklı olmanın kıvancıyla mutsuz kabul işçileriymiş. Her parçası olduğunda parçalandığınca, bir zerre dokunabilirsin geçen saatlere. Razı olduk övünülesi göz yumuşlara.