Bir Çay Kaşığı Zaman

Gidilecek yerlerden geliyor olmalılar. Kalıyor olma mağdurları arasında, yaşam bandı telaşında seçim tüketilişin. Göz tekrarın içinden ayıklayabildiklerini söze dönüştürürken, Salı kovalamacalarından birinde daha martılar mesaide. Balık kılçıklarını verdiğim, çöp tenekesinin etrafına doluşan kedicikler gibi hepimiz bir parça kapıp da ürkekliğimize çekilme kaygısındayız. Kavga eder gibi yaşıyoruz. Dolup dolup boşalan tekrarlar insan zindanı. Karanlığıma yıldız olma vaktin gelmedi mi? Ecel düşünceleri mi döküyorsun? Sen geçim hırsızı hayatımdan çalıyorsun. Koklanmamış çiçeklerin sırrında, adımların hesap vermez özgürlüğünde bir vadi yeşille kucaklarsa gönlünü, belki bir an sığınabilirsin sonsuzluğa. Sonun tekrarında bir vaat ardımız. Varış inşasında bir ötesi işçiliğimiz. Hergün aramızdan bir suskunluk ayrılıyor. İç gömme törenlerinde gözü yaşlı müritler, yalnızlıkların hiç ölmeyecek gibi güzel kadınları. Sokakların çekiştirmesinde uzayan uzaklığın bölünmüşlüğüne karışan kaybolma sevdalılarının saklı adımlarında yine Karşıyaka'da. Bu tekrarın çıkışı nerede? Yoksa aşk mı?