Deniz Saklı Kumsal

Senin adın senin yalnızlığın. Senin bakışların benim sessizliğim. Senin anlatmadıkların benim duymak istemediklerim. Bize hayret eden rüzgar esiveren düşünceler gibi, gelip geçici olanın gecesi yıldız çekerken karanlıktan, şehir sakin bir melodram. Şarkıma geliyorsun hayatın seslerinde. Bir kumsal arıyor ayaklarım yaşamak istercesine. Dalgaların sesinde ay ışığına saklamak istiyorum seninle sınırlı bir yalnızlığı. Saçlarından bir gözlerimi kapayış aralamak istiyorum, kulağına fısıldarcasına sokulmak, kum taneleriyle seni paylaşmak. Beyaz köpüklü uzakların bizi kutlarcasına gelişinde, uğultunun içinde boğulan gece parmaklarımızın kenetlenişinde sırdaşken suskunluk değişimimize, seni seviyorum demek gelir içimden dudaklarına. Aradığın çığlığı bulmuş gibi sen kollarını bir an açmışken, sende yakalanan katılır içimdeki huzura. Bir an olsun kaçabilmiş olmak senin sevgine bizi bırakmayan delilikten, bir an olsun seni elinden tutup sürüklemek ömrümün kovaladığı kumsalı boynunda denize, bir an olsun ayaklarımızın ıslanışına yaşadığımız hissiyle uyanmak, bir an olsun bakışlarınla kaplanmak, kalamayacağımızı bilişimizin dileği.

31/03/2007