Suskunluk Albümünden

Üzgün olduğunu biliyorum. Adın da olmasa eminim kaybolurdun. Seni sana ödünç verilmiş olan yaşamda buldum. Ne yazık ki kimse geri vermemezlik edemiyor. Bir bu konuda herkes oldukça borcuna sadık. Asla sözünden dönemiyorsun sığındığın onca sessizlikte. Herkes yalnızlık anıtı gibi dikilmiş bir sonraki ana kalıyor. Göze çarpan afallıyor. Bir kadın sanki aldırmazmış gibi geçiyor. Benim farkım ne? Sözler dertli sır verememekten. Gözler sancılı yetişememekten. Ben sanki ayrıcalıklı mıyım? Ben de sizler kadar yalnızım. Saklanmıştık ama bizi seçilmişliğimizde buldular. Bize masalın adresini sordular. Demek sen de gerçekçisin canım. Ölüm sende ikamet etmiyor mu? Ben güzel olduğuna tanıklık ediyorum. Bakışlarına liman oluyor yüreğim. Kelimelerimi suskunluk albümüme kaldırıyorum. Yazılamamış olan bir gün unutulana dair. Beni adım yokmuş gibi sevebilir misin?