Cevabımı Yaşama Sakladım

Kendimi tanıyamıyorum. Senden özür dilerim. Zihnimde sokaklar var. Bir hikayeyi yürüyorum. Masa lambamın ışığında tüm şarkılar. Hep bir şarkı kalmıyor mu geriye? Yarınına bakan bir adamın kafasını uzatışında kaldırımlar. Gelip geçenler de yaşlanıyorlar. Bir şehir dönüp dolaşmış da bana gelmiş gibi. Biraz soğuk mu dışarısı? Bir kase çorba vardı hayatımda. Anılar da vardı gülümseyişimde. Affedilebilir değildim. Yine de dokunmak istedim asansörün senin katına çıkaran düğmesine. Ayna bana baktı. Ayna bana aldırmadı. Sesinde susmamı istediğini hissettim. Sesinde kaybolmuş olduğumu fark ettim. İyi misin diye sordum kendime. Cevabımı yaşama sakladım. Kelimeler benden daha masumlar. Bir ardım var, biliyorum senin de incitmek istemediğim duyguların. Beni olduğum gibi kabul eden bir deniz. Beni olduğum gibi kabul eden bir sokak lambası. Bir elin perdeye varışı, bir sahnenin yaradılışı sancı. Kimsenin derdi değil oyunun kazancı. Kadran geceler, yalnız kıvranışlar.