Asla Duyulmayacaksın Seni Seviyorum Deyişinde

Hiçbir zaman bilemeyecektim beni sevmediğinin gerçek olup olmadığını. Hiçbir zaman bilemeyecektim mantığına yenik düşüp düşmediğini. Belki de kendimi kandırıyordum ya da kandırmak istiyordum. Beni sevdiği duygusunu hep yaşatmak istemiştim. Hiçbir zaman geçmişi ana bırakamayacaktı. Bir kanıt aramadım ki haklılığa. Bir yanıt istemedim ki sorulardan. Sadece kelimelerimi gönderebilmiştim anlatsınlar diye, beni kollarına sarmak istemeyişinde. Sadece kelimelerim vardı gözlerine sokulabilen. Beni hisseder sanmıştım, beni ona saklayan özlemlerde. Yine hapsetmişti beni kaçındığım tartışmalara. Detaylarla düğümlemişti boğazımı. Onun için de zorlaştırdığımı hissettim her şeyi. Bir telefonun kapanışında kopuyorduk hikayelere dökülen yapraklar gibi. Yağmurun yağışında penceresi ona beni hatırlatmayacaktı. Bir gün çocukları dolanacaktı etrafında. Ben artık kalbinin dışındaydım. Haklıydı ona güvenmemiştim hiç. Bu yüzden eşim olması için yanıp tutuşmuştum. Bu yüzdendi ısrarım. Ben senin bana karşı hissettiklerini hissetmiyorum deyişinde bana söyleyecek söz kalmamıştı. Suskunluk soğumuştu birden. Alıştıracaktım kendimi yokluğuna. Alıştıracaktım düşlerimi bırakıp gidişine. Gözlerimi kapadım onu sevdiğim gerçeğinde. Sevgi hiç infazından korkmadı ki. Bir medet umdum geceden. Sessizliğine dokunabilirim diye geçirmiştim içimden. Saçlarına karışabilirim diye koklamıştım umudumu. Sana aitti hikayemizin sonu. Yıllarla iyi geçinmeliyim. Bana varıyor rüzgar. Bana varıyor vapurlar. Bana varıyor sokaklar. Bir sen benden gidiyorsun. Seni geri çağırdım yalnızlığıma. Elimi tutabilseydin denizi okşayan küçük mutlulukları olan bir kayık gibi. Elimi tutabilseydin gülümseyişimiz kadar yakın ve masumken. Senin hiç şarkın olmadı mı? Gözyaşların yok mu? Belli ki ışığının kapanışında yokum. Ne yapalım sana yaşatamadıklarım armağanım.