Gerçek Yanımdaydı

Kapımı çalışında kabullenmiştin ikimize ait bir hikayeden içeri girmeyi. Kapımı çalışında hazırdın suskunluğuma katılmaya. Beni susturmak istercesine elini dudaklarıma götürüşünde sen de susma taraftarıydın. Yeterince sen de yorgun düşmüştün anlatmaya çalışmaktan. Sessizlik paylaşıldıkça izin veriyordu gözlerine. Elin saçlarıma karıştı. Bir gece aradın boynumda. Elimi sıkıca tutup da gözlerimin içine diktin bakışlarını. Sen de bir an önce üzerinden atmak istiyordun yalnızlığını. Hangi düşüncelerle merdivenlerimi çıktığını sormuyordum. Sen de merak etmiyordun hangi düşüncelerle bir bekleyişte oyalandığımı. Kelimelerimi zaptetmiştim. Omzunda başlayan çıplaklığa kendimi giydirmiştim. Sıcaktın. Anlaşılmazdın. Kim bilir neler geçirdin aklından? Sen de kelimelerini zaptettin. Sen de döndün geçmişten ana. Şanslıydık yalnızlıktan yana. Bırakıp gidişine yetiştim. Bir gece kaldı senden dedim. Sus dercesine uzattın elini. Susmayı zaptedercesine kapadım gözlerimi. Bir şarkı çağırdı beni. Bir düşle daha avundum. Kapım bir kez daha çalınsın istedim. Hikayesinde kelimelerle vakit kaybetmeyen bir kadın yaşamın içinde kayboluyordu. Gerçek yanımdaydı. Yalnız bırakmıştım gerçeği düşlerle. Sessizlik sokuldu soğuk koridordan odama. Beni yatağımda yakaladı yalnızlıkla. Ne oldu işlenebilecek en güzel günaha?