Sana Gelen Caddeler Var Mı?

Bir sokak lambası ileri, bir apartman daha geri ilerliyorum martılara keyif veren esintinin yüzüme çarpışında. İçime sığdırmaya çalışıyorum düşüncelerimden geçen sarı taksileri. Arka koltuğa kaykılmış bir melankoliyi cama yansıyışında durduramıyorum. Sırrın ritmi artıyor. Hız kazanıyor yalnızlık. Baş döndürücü şehrin akışkanlığı. Işıklarda bekledi deniz. Üşüyenlerle geçti hayat karşıya. Üşümek durdurdu ufku. Gökyüzü akşamını seviyordu renklerle. Usulca dokunuyordu kıyıya. Ben de yansımaların kıymetini bilen bir adamdım. Aynanın başındaki kadınlarca duyulmasam da, ben de güzel olana hayrandım. Ben de saklandım yollara. Ben de ayrıldım sokak başlarından. Ben de aradım ayaklarımın sesini. Seni gülümserken yakalamak istedim çünkü ben en çok gülümsemeni sevdim. Eğilip de başını okşadım bir kediciğin. Sevilmenin gözleri hep mayışırdı. Miskinliğine uğradım. Seninle baş başa bıraktım hikayeni. Bir sokak lamabası ileride bir banka oturdum. Yanı başımda bekledi boşluğun. Bir uçağın uğultusunda canım çekti yolculukları. Odalar kalabalıklaşıyor olmalıydı. Kalbin seni asansörün kapısında mı yakaladı? Kapının kapanışında kendinle mi çıktın katları? Yine güzelce yansıdın mı aynaya? Kıskandırdın mı yalnızlıkları? Kimi gördün bakışında? Sana gelen caddeler var mı? Sana gelen bulutlarla arkadaş mı penceren? Bir adım daha yaklaştın mı yaşamaya? Yüzünü unuttuğun adamlara acımadın mı?