Sevildiğin Andasın

Korku gözlerindeydi. Korku kanındaydı. Korku zaman geçiriyordu anın sustuğu bir koridorda. Korku ürpertmişti içini. Korkuyla karıştı yalnızlık. Hemen gözlerini kapayışına sığındı. Bir soğuk rüzgar estirdi içine çağırdığı sonsuzlukta. Denizi vardı kapanışının. Bir anımsama kadar yerindeydi aklı. İki elini kavuşturdu, sıktı. Parmaklarına kenetledi yaşadığı hissini. Parmak uçlarındaki his korku değildi. Kendiydi. Kendiydi giden kız. Adımların ağır, yaklaş kumsalın dalgaların nasibi ayak izlerinde kaçışına. Yaklaş suskunluğa. Uçuşan fotoğraflar hayal et. Yüzüne çarpan bir boşlukla sarmaş dolaş, katıl anlamsızlığa. Sana dayandı evren. Bir resim var sana yıldızlardan gelen. Bir uğultu var sessizliği delen. İlk sen değilsin zamanı kaybeden. Dolaş düşüncelerinde çıplaklığını. Yakınlaş kendinle. Kimse dokunmazsa kalır şişe bıraktığın yerde. Dokunulmak için dua et. Öğrendiğini unuttun. Bildiğin kadarı ile korktun. Sezdiğin kadarı ile aç gözlerini. Sevildiğin andasın. Korkma sözlerimle baş başasın.