İşlenebilecek En Güzel Günaha

Duygularında kaybolmuş bir adamın ebedi adresi kadınlardır. Kelimelerimin buluşma noktası güzel kadınlara. Ölüm sözü ayırana dek. Sanırım gerçeğini şaşırmış ender insanlardan birisiyim. Kolay değil narin bir ihtimali sevmek. Gözler yaşamak demek.

Fotoğrafım
Ad:
Konum: İzmir, Türkiye

I like dabbling in English. Words welcome people in me.

Salı, Eylül 30, 2008

Uzadıkça Uzandı

Kolunun uzanışyla vakit geçirdi. Masası, odası, bilgisayarının önü, sürekli dinlediği parça kolunun uzanışyla bir aradaydı. Kolunun uzanışının uzantısı bir adamdı. Anımsamalarının uzantısıydı. Her zamanın dilimlendiği bir tarihçede kendini zaman gibi kaybetmek mümkün değildi. Kolunun uzanışıyla kaybolmuşların atalarından miras bir yalnızlıkta detay bugüne aitti. Özlediği kadını detaylandırdı. Onun mu yoksa yine kendinin uzantısı mıydı? Kolunun uzanışı elini hayal etti. Hayali avcuna bıraktı kendini. Sevgililerin tembellik hakkında başkalarının burnunun uzantısı değildi yaşamın güzelliği. Ufuk ele ele iki yalnızlığın uzantısıydı. İskele sakinliğin bir parçasıydı. Yön bakmanın ve görmenin uzantısıydı. Ya içi neyin uzantısıydı? Dışının mı? Uzanmak isteyen bir boşluğu dolduran uzaklar içi olalı, kolunun uzanışındaki adamın hikayesi sırrın ihtişamının ne kadarını ele veriyordu? Yaşamanın uzantısı bir kadını yatağında hayal etti. Uzantıların sessizliğinde çok duygu birikti. Bir kadın kolunun uzanışıyla vakit geçirdi. Ayrılık seçiciydi. Ne kadar başkalarının uzantısıydılar? Yerli yerinde bir aradalıklarda uzanan kendisi miydi? Varacakmış gibi yolculuk eden adam kendisi miydi? Gözlüğünü çıkardı, masasına koydu. Gözlerini kapadı. Kolunun uzandığını biliyordu. Bildiği de, bilmediği de sessizliğiydi. Sessizliği bir an Efes harabelerinin yanından Meryem Ana Evi’ne uzandı. Uzantının oyalanışı özlem miydi? Çizgiyi ne yöne uzattığınla ilişkili resmin. Uzantının sanatçısı bir aradalıkları yerleştirdi zihnine. Çözülmeleri de karıştırdı içine. Uzantıların gerçeklikten eriyip içine sızışına tanık oldu. Bu tanıklık gerçeği yanıltadururken bir kadın gördü hislerinde. Bir sokağın uzantısında bir ev çiziverdi andan kopuşu. Fırlatılıverilmişliklerin konduruluverdiği bir tuvaldi karşılaşmaların gözleyenle çarpışmaları. Arasında olmak mesafenin bir parçasıydı. Uzanmak görünenin gerisinden geliyordu. Uzanmak da bir parçasıydı uzanılanın. Bugün Şirince gözlerine nasıl uzandı kahvaltı ederken? Keyifle fısıldadın mı manzaraya? Yamaçları yakalayan ışıkla vardın mı sana uzanan içindeliğe? Elin bir bardak çaya vardı mı? Geçmiş de, gelecek de anı çekiştirir. Sonsuzluk zamansız uzanmak mı?

0 Comments:

Yorum Gönder

<< Home