Gözlerini İlk Açışın İçim

(Metrodan çıkıp, sabah sekiz kırk vapuru ile işe gelirken)

Seni düşündüm o an. Biraz daha kafam karıştı. Biraz daha sözüm dolaştı.

Bir kızın çantasını yerleştirme telaşında, elleri ceplerinde bir adamın sakız çiğneyişinde cama yansıyan suskunlukların bakışlarından sıyrılıp Konak’ta indim.

Seçebildiğim en uzak martı içim. Düşleyebildiğim gözlerini ilk açışın içim. Denizi izleyen Karşıyaka içim. Seni bir kumsala anlatışım da içim. Kelimeler maviyse içimin dilinde, dalga sesleriyle anlaşır seni duyuşum. Giyinişin, hayata çıkmak üzere oluşun, kapını dönecek olduğun akşamlara bırakışın içim. Bir gün elimden tutarsan ve sende gözlerimi kaparsam ömrün bir günaydın kadar kısa ve değerli olduğunu yaşayabilirim. Yansımalar sakinleşti. Saat dokuzu bir adım geçti.