Kimin Güvenilir Ki Yalnızlığı?

(Bu sabah...)

Sabahları işe giderken çoraplarını giymenin felsefesi olur mu? Siyah olduklarının farkında olmaktan fazlası olmalı hayat. Aynama sadece, artık pantalonunu da giy çık yoksa geç kalacaksın diyen yalnızlığım yansımamalı. Yatağımın dağınıklığını paylaşabilmeliyim. Yeterince bencil değilsen yalnızlığınla barışmalı mısın? Yoksa oldukça bencil miyim beni sahiplenen düşüncelerimde? Cuma oluverdi. Kaptan vapur keyfini çevirdi Karşıyaka’ya. Bir kız olsaydı hazırdım, beni almaya geldi diye kendimi kandırmaya. Neden bir martıya takılmadı gözlerim, hiç cevap vermez ki gemilerim. Bir yanda güneş, bir yanda vapurla sevişen denizin sesi. Maviye karışan içimin sesiyle kaybetmekte miyim? Ayırt edemediğim kendimle yirmi dakika daha var gün telefine. Fotoğraflarına hapsolmuş kadınlar kendi tercihlerinde. Neden inandırıcı değilim ya da inandırıcı olmalıyım? Kimin güvenilir ki yalnızlığı? Dokunulmak istedin, açıklama yapmak zorunda değilsin ki. Sen güneşten kaçamayan martılar gibisin, kadın kadar sıcak düşlerin, yalnızlıktan kurtulma çabaların. Geceler seni affetsin. İskeleye mırıldanıyoruz. Gelişleri gidişlerden ayıramayız. Acı verse de öğreniyoruz. Alışkanlık ve aşinalıklarımdan beni birkaç gün alıkoy ne olur. Ölen bir adam gibi bıraksam geçmişimi ölmeden. Üzerimde düşüncelerim yenilensem.