İşlenebilecek En Güzel Günaha

Duygularında kaybolmuş bir adamın ebedi adresi kadınlardır. Kelimelerimin buluşma noktası güzel kadınlara. Ölüm sözü ayırana dek. Sanırım gerçeğini şaşırmış ender insanlardan birisiyim. Kolay değil narin bir ihtimali sevmek. Gözler yaşamak demek.

Fotoğrafım
Ad:
Konum: İzmir, Türkiye

I like dabbling in English. Words welcome people in me.

Perşembe, Ekim 18, 2007

Sen De Unutulana Yakınsın

Aşk sana bir kez daha randevu verdi de sen bu sefer de hayata geç kaldın. Yine zamanından önce kelimelerindeydin. Hiç susturamadın ki yalnız gecelerini. Başıboş sokaklar gibi aradın denizi seven o güzel kızın öyküsünü. Bir kadeh gül kokusu kırmızı olan, bir düş gecelerine Bozcaadalı karalahna sek şarap gibi dolan. Seni adımla tanıştırayım. Belki hatırlamak istersin diye söylüyorum. Belki de unutmak istersin geride bıraktığın bir yılda. Kalmaz unutulanlar vefasız akılda. Sarhoş bir adam gibi gülümseyebilirim anlamsızca. Gecende ışık varsa oynayabilirsin yansımalarla. Bir fotoğraf kadar iyi anlatamasan da boşver saklanana. Kim aldırdı yarından geri kalan geçmişe. Kim ne derse desin şarkılara şehirler seçelim. Bir gün kendimizden de ötelere geçelim. Belki varırız birlikte sonsuzluğa haber salan bir ana. Kader sandım aldanmayı. Arzuladım kana kana kanmayı, seni duygularımdan içmeyi. Kader sandım sana değerinden fazlasını biçmeyi. Kader sandım uyanışımı. Bana biraz anlat istedim. Bana biraz sokul ve bende bir nefes alış bul istedim. Durdum gözümü kapayışlarda. Hiç konuşmazdım sen olsaydın sustuğum anlarda. Sana sır getirirdim yaklaşmadığın gözlerimden. Sessizlik uzak dururdu sözlerimden. Kaybolanın mirasıyız geleceğe. Seni sordum akıl almaz sevişmelere. Dans ettim yıldız derdindeki gecelerle. Sızdım yavaş yavaş bir kadehin dibine. Düştüm söze yüreğin eleğinde. Sevmek benim neyime, yalnızlık kadar derin düşüncelerim. Isır şarabın tadını. Senedele be, sendele bir kere. Bırak ne derlerse desinler. Düş düşlerine. Yarın yarından eksiliyor. Yalnızlık yalnızlıkla sevişiyor. Ben ne diyeyim koridorlara. Ben mi bıraktım bu evi duvarlara. Ben mi yol göstermedim kalbimi soranlara. Şarabın sesiyle gece yarısı olmakta. Beni sadece karanlık duymakta. Seni kendimde aramak hataydı. Bir dakika diğerine sırnaştı. Belli ki o da benim kadar yalnızdı. Adım da beni tanımıyordu. Sordum yaşamanın nerede kaldığını. Anahtar deliğini denk getiremeyen bir sarhoş gibiydi cevabını bulamayan sorularım. Seni gereğinden çok içmiştim yalnızlıktan. Boşver adına. Sen de unutulana yakınsın. Hangimiz kaldık ki bizden sonrasına.