Uyanmak Heba Mı Oldu?

Kalbin hislerine danıştığında ona kulak ver. Seni hiç yanıltmadı bugüne kadar. Bırakma kendini, gözlerini kapayışını kandırmak isteyişlerine. Gerekiyorsa hakkıyla üzül yine de. Artık feda etme kelimelerini. Cevaptan evvel sen geliyorsun. Hiç susmadın ve hiç susmayacaksın. Hiç aldanmadın ve hiç aldanmayacaksın. Bir gün gerçek öyküyü duyacaksın. Hayat sana gece gece anlatacak. Derin bir nefes al ve düşüncelerini bırak hayal ettiğin göğe. Seni gülümseten martını izle. Biraz da onun bir şehri kanatlarında kaybedişini dinle. Aç kollarını sevdaya, gerse de seni aşka. Uçacakmışsın gibi al rüzgarı omuzlarına. Bir kızı gidecekmiş gibi uğurla yoluna. Sen de kalacakmışsın gibi yapma hayata. Sessizliğin içine karıştırdığın bakışlar hiç anlaşılmadı. Hep bir şüpheyi uyandırdın yanlışlıkla seni seven sevgililer yerine. Sır saklayamayan bir yalnızlık seninkisi. Olur mu hiç kaybetmenin efendisi? Kaybetmek kaybedenindir. Bir yastığın tesellisinde sabah olur elbet. Sokakları ayak seslerinde taşınan şehirlerde deniz kokar suskunluklar. İnsan insanı saklar. Yakın yakını uzak kılar. Uyku düşlere en kestirme yoldu. Uyanmak heba mı oldu? Saat ikiye kavuştu da, sorulara iyi geceler diyemedim.