Bir Söz Verdim Adıma

Yağmurun sesinde temizleniyor insanlar. Şehrin köşelerini küçük halkalar sardı. Kıpır kıpır tüm su birikintileri. Sokak şiddetini arttırdı. Çatılar keyifle şarkı söylüyorlar. Ben ıslanmayı özlemişim. Anladım ki hiç ama hiç dinmemişim. Hep yalnızlığımca kirlenmişim. Kelimelere aldanmış, yürekleri aldatmışım. Penceren yağmuru nasıl karşılıyor? Yoksa perdelerini çektin mi sırrının? Yatağın mı, seni saran bir ten mi sıcak? Elbette kalmıştır içinde bir şeyler sevişmelerle konuşacak. Bir gözlerini kapayış ne hatırlatır sana? Umursamayışlardan indi nice merdivenler. Heyecanlar sardı katları, yetiştiremedi bazı basamakları. Hayat içine aldı hepimizi. Duyduğum yağmurun sesi. Geçtiğim güzel bir kadının gözleri. Düş yağmakta içime. Gözlerim doldu susmanın kıymetinde. Saat dokuz buçuğu geçiverdi birden. Ben de dokuzu beş geçenin çocuklarındandım. Farklı bir hüzündü ayakta karşıladığım. Sevginin tohumlarını gözyaşları sular, büyütür. Yaşamak yaşanılanla bütündür. Eksikliğin devamında karşılanacağız her anla. Bir kadının uzaklaşışından öyküler toplarken, bir kadının yakınlaşışına gülümserken, kendimi soracağım yalnızlığıma. Bir söz verdim adıma.

10-11-2007