Neden Diye Sordu Aptalın Teki Kalbine

Gece kadehle döndü ışığın çekiştirmesinden. Biraz sızdı sevişmelere. Sevdiği bir şarkıyı duymuşçasına gülümsedi bir adam. Sarhoş olmak istercesine izin verdi içine. Anımsadı üzülmelere inat. Anımsadı dansın karanlığa parçalanışını. Yüzüne yerleşen bakışlardan uzaktı. Bırakmıştı kollarını kayboluşuna. Aldırmazlıkla sarıldı geçmişine. Aldırmazlıkla derin bir nefes aldı yalnızlıktan. Bir zamanaların konuğu olmamış mıydık hepimiz, bir kıza sitem etmemiş miydi kalbimiz? Bir an bizi durdurup da sormamıştı hiç. Bizimdi gözlerimizi kapayışımızdaki başımızın dönüşü. Bizimdi bir kadının çıplak omuzları. Bizimdi yıkılanla bükülen, bizimdi birbirine karşılaşmalar veren. Bizimdi yıldızların ayrılmışlığı. Duymadığımıza takıldı aklımız. Bir sır verdi içimizle konuşmalarımız. Yine mi kendine inandın? Bastır ellerini yaşadığım hissine. Göm serseri kabullenişimi göğsüne. Ben ben değilim. Ben oyunun esiriyim. Oyunlar getir gözlerime. Sabahlar götür yaşamımdan. Avuçlarıma sığın kadeh gibi. Kırmızı ver bana. Adımlarına çek yaklaşmalarımı. Uzaklar fısıldadı mı sana? Sen yanı başından mı geçtin yalnızlığın? Benim kadar değer verdi mi yakının gözlerini kapayışına? Hissettin mi tebessüm edişimi? Uzandın mı sonsuza üzerine çöken anda? Pençeledin mi kuşkularını? Sıktın mı yumruklarını? Ahhhhhhh dolanıver sözlerimden. Katılıver suskunluğuma. Sevişiver. Bir şarkı ayırdı kalbim gelişine. Kendimi tanıyamadım aynamda. Bir yansımaya seni sordum. Seni görmemişti. İki kadehi bir araya getirdim. Yalnızlık doldurdu diğerini. Sokaklar geçirdim aklımdan. Kaçış planları yaptım gelecekle. Bir yuduma yalvardım. Adını kattım seninle yoğurduğum unutulmuşluğuma. Sendelemeyi dans etmek sandım. Yavaşlattım seni özlediğim her anı. Yavaşlattım içimdeki acıyı. Duvarlarımdan utanmıyordum. Bir sır gibi kapanmıştık gonca düşüncelere. Yatağıma kadar eşlik edecek yalnızlığım. Bölünmüş isyanım kelimelerim. Yaşadığımı hatırlatmak için geç kalmadın mı? Üzerinden düşüverseydi giysilerin. Ömür kader ayırmış bize. Ben seçerim akşamlarımı. Bir kedi de geçebilir düşlerimden. Bir köpek havlayabilir gelip geçişimde. Bir kız yansıyabilir metronun camına. Yaşam ara sıra saklanabilir benden. Bilemem neden. Sadece sevebilirim. Sadece sevişebilirim. Sadece özleyebilirim bir kahvaltı masasını. Sana bir öykü hediye ederse hayat, ben de yalnızlığımı anımsayabilirim. Kalabalıktı sesler. Bir adım anahtarıydı ihtimalin. Beklemek dağıttı umudunu. Gece bir buçuğu yakaladı. Sen uyudun mu? Dakikalarla gülümsedik birbirimize. İyi geceler demek üzereydik şarkılarımıza. Jethro Tull’dan Budapest parçası eşliğinde tekrarı da bıktırmıştım. Seni de bıktırmamış mıydım? Adını sevgi sanmıştım. Bir sahil kasabası beğenmiştim düşlere. Ben gerçekten aptaldım. Nefes alışlarıma çektim yorganımı. Uyanacaktım her halde. Gülümsedim. Tuş oldum sensizliğe. Sırtımı dayadım gecemi yitirişime. Sızdım beni düşünmeyişine. Sızdım hep haklı oluşuna. Senin gözlerini kapayışın yok mu? Neden kalbin bu kadar ketum?