Kalbin Kafası Çalışmaz

Rabih Abou-Khalil’in müziğinde bir Akdeniz kasabası akşamında gizeme çıkmış gibiyim, sanki Bodrum’un beyaz kireçli evlerinin camında bir ışığın merhaba deyişini yaşıyorum. Deniz boynuma sarılacak gibi. Şehirden kaçma isteği, hep olmam gereken ben, bırakamadığım geçmişim. Yüzüm rüzgarı hissediyor, yazın tatlı dokunuşunu. Özgürlüğüm sende kaldı umursamaz Bodrum sarhoşluğu. Müzikler de beni kandıramıyor, çıkıp da gelemiyorum sana, artık çağırma ruhumu. İstemez miyim oturayım bir balıkçı restoranına anlatsın seni bana, tekneler sıralanmışken gerdanında. Ayak seslerimi duyamaz olayım heyecanından. Biliyor musun ayak seslerimin yankılanışı ile yürür oldum soğukta? Bu beni korkutuyor canım sahil kasabası ? Buraların denizi de değerlerim gibi kirlenmiş durumda, senin mavinin duruluğu bu nedenle çok şey anlatıyor bana içime sokulan udun ezgilerinde. Rakı kadehlerinden anason kokusu çalınır geceye düşmüş kalabalıklarında, hayat vardır kalbini bulmuş olmanın coşkusunu yaşayan için için gülen yüzlerin akışında. Neden Anadolu’dan kopamıyorum, sevgili Bodrum senin için mi, Datça’n , Marmaris’in için mi? Gitsem de bir Akdeniz ülkesinde kaybolmak isterim, sana bir denizle selam gönderebilmek. Dualarım senin için sevgili ışıltı, sen seni yaşayanda çoğalıyorsun. Rasgele diyorsun yeni bir güne açılırken Halikarnas balıkçısı gibi. Sağlığına dostum senin çelişkilerin bildim bileli tükenmez, yine de seni seviyorum bana neşe ve dertleri ile dolan insanları sevdiğim kadar diyorsun. Sokakların sularının serinliğinde buluşur, ay ışığında bir an bile olsun gamsız ve kedersiz olabilmenin rahatlığından gevşemiş yüzleri konuk eder. Akar gider hayat bir müziğin çekiştirmelerinde. Cd’nin sonuna geldik, seni konuştuk güzel dostum. İkimiz de müzik ve insanlar olmadan yapamıyoruz, ortak çok yanımız var. Ama sen şanslısın çünkü ODTÜ mezunu değilsin. Bu ne anlama gelir biliyor musun? Sen çok akıllı aptal görmüşsündür eminim. Masalına aldığın insanlar seni neden terk eder, akıllı oldukları için mi? Hep gerçeklere mi ayılır bir düşün dibini görmüş sarhoşlar. Seni seviyorum diyemeyecek kadar kendinde insanlar, bunun adı yalnızlık. Rasgele can, yeni bir güne. Yarın müziklerimden çıkıp takım elbiselerimi giyeceğim, bir de kravatımı takacağım. Ne güzel de adlandırmışlar medeniyet yuları diye. Sen yaslan huzurluca arkana benim için de yaşa kızarmış balığın kokusunda buram buram seni özleyen dostunu. Faust hangi kasabada yoldan çıktı acaba? Bir aşk için ruh satılır ha dostum. Kalbin kafası çalışmaz, aldanır şeytana ve ısrar eder onda meleklerin en güzelini görmeye. Sana da kim bilir ne yakıştırmalar yaptılar ama bir sen yaşıyorsun Akdeniz kasabaları gibi kimliğinle, hür ve çekici.

13/01/2004
İzmir